بیش از یک سال است که حضور در گروه های مجازی اجتماعی گوناگونی را در وایبر، لاین، واتس‌اپ، وی‌چت، تانگو و … تجربه کرده‌ایم.

اما تا چه حد با «اصول و آداب معاشرت شبکه‌ای» یا «نتیکت» آشنا شده و آن ها را به کار گرفته‌ایم؟

«نتیکت» (netiquette) از ترکیب دو واژه شبکه (network) و آداب معاشرت (etiquette) به دست آمده است.

نتیکت، آداب و تشریفات و مجموعه باید‌ها و نباید‌هایی است که در شبکه‌های اجتماعی و ارتباطات وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرند.

هر فعالیتی در شبکه، نتیکت و آداب ویژه خود را دارد:

راه‌اندازی گروه، فراخواندن دوستان، فرستادن مطلب، نوشتن دیدگاه، ارتباط با دیگران و حتی ترک گروه.

اگر این آداب و تشریفات رعایت نشوند، روز به روز به نارضایتی‌ها افزوده شده، شماری گوشه‌گیر و شماری هم صحنه را ترک می‌کنند و در نهایت گروه از هدف اصلی دور خواهد شد.

پیشنهاد می‌شود کمی درباره‌ی نتیکت جستجو کنیم و آداب مختلف حضور در گروه‌ها را به یکدیگر یادآوری کنیم.

اصل مهمی در نتیکت وجود دارد و آن این است که ما در برابر هر بایت اینترنتی که از دیگران به خاطر پست‌هایمان مصرف می‌شود، مسئولیم.

چند مثال ساده از رعایت نتیکت:

  1. اضافه نمودن افراد به گروه با هماهنگی قبلی با آن ها.
  2. انعکاس قوانین گروه به اعضاء جدید.
  3. صبور بودن اعضاء جدید در ارسال مطالب در بدو ورود و آشنا شدن با فضای گروه.
  4. ارسال مطالب مرتبط با موضوع و اهداف گروه.
  5. عدم ارسال یا بهتر بگوییم فوروارد مطالب عمومی و غیرقابل استفاده، که در هر گروهی می‌توان آنها را یافت.
  6. انتقال احوال‌پرسی ها و گفتگوهای شخصی به چت‌های خصوصی.
  7. عدم انتشار مطالب فاقد منبع رسمی.
  8. توجه به زمان ارسال مطالب.
  9. رعایت حریم کلیه اقوام، فرهنگ‌ها، زبان‌ها، مذاهب و عقاید.

و نکات دیگری که با کمی جستجو در اینترنت در خصوص نتیکت به آنها می‌رسیم.

امیدوارم با رعایت نتیکت، مطالب گروه را هدفدارتر نماییم..